کد مطلب:33391
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:32
آيا خداوند ، سخن مي گويد؟ اگر چنين است ، آيا لازمه آن جسم داشتن و محدود شدن وي نيست؟
« كلام در استعمالات متعارف عبارت است از لفظي كه بر اساس قرار داد ، دلالت بر معناي معيني مي كند و متكلّم آن را براي فهماندن مقصود خود به ديگران به كار مي برد و لازمه آن ، داشتن حنجره و تارهاي صوتي و دهان و خارج كردن هوا از اين مجاري و نيز وجود وضع و قرار داد قبلي است و هر قدر مفهوم آن را توسعه دهيم و خصوصيات مصاديق آن را حذف كنيم نمي توان از خصوصيّت فهماندن معنا به مخاطب ، صرف نظر كرد . به عنوان مثال مي توان اشاره را هم نوعي كلام شمرد با اينكه هيچ يك از ويژگي هاي مذكور را ندارد و يا حتّي ايجاد در ذهن مخاطب را نوعي تكلّم ، تلقّي كرد » .
{P - آموزش فلسفه ، ج 2 ، ص 389 . P}
تكلّم خداوند از صفات فعل او است و از سخن گفتن خداوند با برخي مخلوقات خويش مانند فرشتگان يا پيامبران و . . . انتزاع مي گردد .
همان گونه كه با حضرت موسي ( عليه السلام ) سخن گفته است و از اين رو به آن حضرت « كليم اللَّه » گفته شده است .
ليكن ، سخن گفتن خداوند ، مانند انسان نيست كه به توسط عضوي مانند زبان ، صورت پذيرد . بل معناي سخن گفتن خداوند ، ايجاد و خلق صداست ، همان گونه كه هنگام سخن گفتن با حضرت موسي ( عليه السلام ) در درخت ، ايجاد صوت كرد .
پس ، لازمه تكلّم خداوند ، اين نيست كه وي داراي جسم و محدود باشد .
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.